Υπαρξιακή Συστημική Προσέγγιση
Η Συστημική θεωρία αναπτύχθηκε αρχικά στη βιολογία και τη φυσιολογία. Οι ρίζες της συστημικής θεραπείας φθάνουν στα βάθη της ιστορίας της ψυχοθεραπείας. Έγινε γνωστή μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1945) ως κυβερνητική, δηλαδή ως θεωρία χειρισμού τεχνικών συστημάτων.
Σύμφωνα με την Συστημική προσέγγιση στην Συμβουλευτική και την Ψυχοθεραπεία γεννιόμαστε και εξελισσόμαστε μέσα σε συστήματα, δηλαδή, ομάδες ισχυρής επιρροής, με κυρίαρχη την οικογένεια. Μια διευρυμένη θεώρηση του ανθρώπου που εμπλούτισε την ατομική, ομαδική και οικογενειακή συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία.
Σε ένα σύστημα λοιπόν κάθε άτομο συνδέεται και αλληλεπιδρά με όλα τα άλλα μέλη με ένα σχήμα σχέσεων που υπερβαίνει την ατομικότητα και καθορίζει την πορεία και την εξέλιξη όλων. Κατά συνέπεια όλες οι δυσκολίες, αλλαγές που μπορεί να εμφανίσει ένα άτομο στην προσωπική του διαδρομή είναι άμεσα συνδεδεμένες με τα συστήματα στα οποία αλληλεπιδρά. Έχει ιδιαίτερη αξία λοιπόν στο επίπεδο της θεραπευτικής σχέσης να κατανοήσουμε το αίτημα του ατόμου, σε συνάρτηση με τους ρόλους, τη θέση στο συγκεκριμένο σύστημα στο οποίο ανήκει αλλά και την εξελιγκτική του φάση.
Σύστημα : “Μια συνολική συνάφεια μερών, των οποίων η σχέση μεταξύ τους είναι ποσοτικά πιο εντατική και ποιοτικά πιο παραγωγική από ότι η σχέση τους με άλλα στοιχεία. Αυτή η διαφορετικότητα των σχέσεων συνιστά τα όρια του συστήματος, τα οποία διαχωρίζουν το σύστημα από το περιβάλλον του” (Wilke,1993).
Μια οικογένεια, μια θεραπευτική ή εργασιακή ομάδα, μια σχολική τάξη, μια επιχείρηση είναι ένα ανθρώπινο σύστημα.
Οι υπαρξιστές φιλόσοφοι πιστεύουν ότι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο, άνθρωπο είναι ακριβώς η δυνατότητα του να επιλέγει
Η Υπαρξιακή θεωρία έχει ως στόχο να βοηθήσει τον άνθρωπο να διερευνήσει το νόημα και τις αξίες της ζωής του, και να αναδείξει τα προσωπικά του ιδανικά και αξίες με στόχο να ζει αυθεντικά. Όταν μιλάμε για αυθεντικότητα στην υπαρξιακή προσέγγιση, εννοούμε την πρόθεσή μας να ζούμε βάσει των πεποιθήσεων και των αξιών μας και σε συμφωνία με τα πραγματικά συναισθήματα, τις προτεραιότητές και τις ανάγκες μας.
Ένα βασικό στοιχείο της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας είναι ότι θεωρεί το παρελθόν σημαντικό παράγοντα στην διαμόρφωση του ανθρώπου, αλλά όχι καθοριστικό. Ο τρόπος που μεγαλώσαμε λοιπόν έχει επηρεάσει αυτό που είμαστε τώρα, αλλά ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να επιλέξει τον βαθμό στον οποίο αυτό θα γίνει, χωρίς να μπορεί να απαλλαγεί ολοκληρωτικά από αυτό, αλλά ούτε και να καθοριστεί από αυτό. Το ότι μπορούμε να αποκτήσουμε επίγνωση του εαυτού και του περιβάλλοντός μας μάς καθιστά υπεύθυνους για τις όποιες επιλογές κάνουμε σχετικά με την εξέλιξή μας.
¨Κάθε Σύστημα σκέψης είναι αληθινό μέσα στα όρια του¨
